Rodzice z ogromnym wyczekiwaniem wypatrują rozwoju nowych umiejętności u swoich dzieci, szczególnie tych najmłodszych. Samodzielne siadanie jest jednym z momentów przełomowych w rozwoju. Każde zdrowe dziecko posiada swój czas na opanowanie tej umiejętności, choć często rodzice próbują przyśpieszyć bieg wydarzeń. Kiedy dziecko siada? Czy można je wesprzeć w opanowaniu tej umiejętności?
Siadanie to ważny element w rozwoju dziecka
Pozycja siedząca stanowi jeden z kluczowych procesów w rozwoju każdego dziecka. Stanowi on ogromny wysiłek, dlatego wcześniej można dostrzec liczne próby, które nierzadko kończą się fiaskiem. Specjaliści podkreślają, że przybieranie pozycji siedzącej i próby siadania są wyznacznikami prawidłowego rozwoju ośrodkowego układu nerwowego. Równolegle ma miejsce kształtowanie się mechanizmów podporowo-wyprostnych i prawidłowo rozkładane jest napięcie mięśniowe. W konsekwencji dochodzi do wydłużenia czasu, kiedy dziecko może samodzielnie siedzieć i osiągnie kamień milowy w swoim rozwoju. Wszelkie wątpliwości powinny być konsultowane ze specjalistami, ponieważ wówczas może dostrzec reprezentowane wzorce ruchowe i w razie konieczności skierować dziecko na rehabilitację.
Kiedy dziecko siada samodzielnie?
Każdy człowiek, każde dziecko są różni. W rezultacie nie istnieją sztywne ramy czasowe określające, kiedy powinno nabyć umiejętność samodzielnego siadania. Spowodowane jest to innym tempem rozwoju. Pediatrzy wskazują, że pierwsze podejścia do samodzielnego siadania powinny nastąpić w okolicach 6 miesiąca życia i potrafi wytrwać w tej pozycji około kilku sekund. Natomiast już 9-miesięczne dziecko powinno mieć opanowaną umiejętność samodzielnego siadania. Przejmuje kontrolę nad swoim ciałem, co umożliwia mu siedzenie bez dodatkowego podparcia. Zdecydowana większość dzieci po ukończeniu 9 miesiąca życia potrafi siedzieć samodzielnie i stabilnie, choć czasem ten okres wydłuża się 10 miesiąca życia.
Wcześniaki a samodzielne siedzenie
W przypadku wcześniaków w pełni naturalne jest późniejsze osiąganie kolejnych etapów rozwoju. Wiek korygowany stanowi oparcie do ocen rozwoju dokonywanej przez opiekujących się nim lekarzy. Wówczas wiek metrykalny dziecka korygowany jest o liczbę tygodni przedwczesnego porodu.
Kiedy wcześniak usiądzie?
Pokonywanie poszczególnych kamieni milowych przed wcześniaka zachodzi z opóźnieniem, co spowodowane jest z licznymi problemami w rozwoju, z którymi dziecko mierzy się od dnia narodzin. Wcześniaki posiadają okresy przyśpieszonych i zahamowanych czynności psychoruchowych, dlatego często siadają ze znacznym opóźnieniem w odniesieniu do rówieśników.
Czy można sadzać dziecko, które nie umie samo siedzieć?
Niejednokrotnie można dostrzec jak rodzice próbują wymusić u dziecka samodzielne siedzenie. Może się to okazać katastrofalne w skutkach, a w szczególnie w przypadku dzieci poniżej 6-7 miesiąca. Z dużym prawdopodobieństwem jego mięśnie brzucha, grzbietu i karku nie są właściwie wykształcone, co uniemożliwia utrzymanie prawidłowej i zdrowej pozycji.
Dopuszczalne jest sadzanie dziecka, które ukończyło 6-7 miesiąc i wykazuje chęć do samodzielnego siedzenia. Takie dziecko można posadzić na chwilę, jednak następnie warto ułożyć je bokiem na podłodze. Wówczas dziecko jest zmotywowane do wykonywania prac zbliżających go do tej umiejętności. Nie należy tego robić na siłę. Dziecko powinno być spokojne i posiadać poczucie stabilności. Jego ręce powinny być z przodu i ułożone bezpośrednio na podłodze.
Czy dziecko można pociągać za rączki, aby siedziało?
W gabinecie pediatry lub fizjoterapeuty można zaobserwować jak specjalista podciąga dziecko za rączki. Jest to tzw. próba trakcyjna, która umożliwia ocenę napięcia mięśniowego i stopnia kontrolowania głowy. Stąd rodzice czują, że mogą powtarzać to samodzielnie. Próba trakcyjna nie jest jednak ćwiczeniem przyśpieszającym naukę siedzenia. Sporadyczna próba nie jest zagrożeniem dla zdrowia, jednak regularnie wykonywanie tej czynności przeciąża kręgosłup i oddala moment samodzielnego siadania.
Jak stymulować dziecko do siadania?
Istnieje wiele metod umożliwiających bezpieczne stymulowanie dziecka do siadania. Kluczowe jest zapewnienie mu przebywania w dużych przestrzeniach, najlepiej na podłodze. Jednocześnie należy jak najczęściej kłaść dziecko na brzuchu, co umożliwia wzmocnienie jego mięśni w obrębie karku, brzucha i grzbietu. Ulubione zabawki powinny znajdować się w niewielkiej odległości, ponieważ w ten sposób jest zmotywowane do ich dotknięcia.
Rodzic może spokojnie turlać dziecko po łóżku czy macie. Dopuszczalne jest sadzanie dziecka na kolanach, aby plecy opierały się o brzuch rodzica, jeżeli dorosły jest delikatnie odchylony do tyłu. Zapewnia mu to stabilizację główki. Jeżeli dziecko potrafi samodzielnie trzymać główkę i tułów można je sadzać u siebie bardziej w pozycji pionowej.
